Iun tagon tre riĉa patro, kondukis sian filon al la kamparo por montri al li kiel malriĉuloj vivas. Tiel ili pasigis kelkajn noktojn ĉe farmisto famkonata pro sia ega malriĉeco. Reveninte hejmen, la patro petis sian filon diri al li, kiel li trovis lian restadon ĉe la malriĉuloj...
Kaj la infano respondis: Ni havas hundon, ilin havas kvar...
Ni havas grandegan naĝejon, ili havas riveron senfinan...
Ni havas lampojn por ilumini nian ĝardenon, ili havas la lumojn de la steloj nokte...
Ni havas belegan vidon ĝis la ekstremo de nia granda ĝardeno, ili havas horizonton ... Ni havas belan terpecon por tie vivi, ili havas kampojn kiu etendiĝas multe pli... Ni havas servantojn, ili servas la aliulojn...
Ni devas aĉeti nian manĝaĵon, ili memfaras sian nutraĵon...
Ni havas murojn en nia teritorio por protekti nin, ili havas amikojn kiu protektas ilin...
Aŭdinte tiujn-ĉi vortojn, la patro tre surpriziĝis...
Kaj la infano ankoraŭ aldonis: Dankon al vi pro tio, ke vi montris al mi kiel finfine ni estas tiel malriĉaj...
La moralo de ĉi-tiu rakonto...
Kontententiĝu pri kio vi havas, kaj ne maltrankviliĝu pri kio vi ne posedas.
Nu, karaj amikoj, foje estas utile vidi aferojn de alia flanko…